کد مطلب:153927 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:125

سرور و خوشحالی اصحاب حسین
اصحاب امام حسین (ع) در روز عاشورا از این كه ساعت وصال محبوب نزدیك است بسیار مسرور و خوشحال بودند، حبیب بن مظاهر با آن كهولت، شادان و خندان بر یاران وارد شد یزید بن حصین تمیمی بر وی خرده گرفت كه حالا وقت خنده نیست.

حبیب گفت: اگر حالا نخندم كی بخندم، بخدا قسم همین كه این جماعت با شمشیرهایشان بما حمله كنند ما هم حورالعین را در آغوش خواهیم گرفت بریر بن خضیر همدانی و عبدالرحمن بن عبدربه انصاری بر در خیمه نطافت منتظر بودند، تا امام درآید و نوبت آنان فرارسد بریر شروع كرد به شوخی كردن و مزاح گفتن.عبدالرحمن گفت: اكنون وقت شوخی نیست.

بریر پاسخ داد: مردم می دانند كه من چه در جوانی و چه در پیری اهل شوخی و مزاح نبوده ام ولی اكنون از آن جهت خوشحالم و شوخی ام گرفته كه لحظات دیگر این گروه با شمشیرهای خود ما را در بر می گیرند و پس از ساعتی من هم پریرویان فراخ چشم بهشتی را در بر خواهم گرفت [1] .

آری این حركت از ایمان عمیق یاران كربلا خبر می دهد كه می دانند در تاریخ


بشریت از گذشته و آینده چه در بستر و چه در میدان نبرد هیچ كس مرگی با این عزت و افتخار نصیبش نشده كه نصیب یاران كربلای حسینی شده است.


[1] اعيان الشيعه ج 1/ ص 601 و 602 - كامل ج 4/ ص 60 - حياة الحسين ج 3/ ص 175 - بحار ج 45/ ص 1 - قاموس الرجال ج 3/ ص 61 - طبري ج 7/ ص 327.